Upprunalega spurningin var:
Hvers konar orð er „tja“ og hvaðan kemur það, til dæmis „tja, nú veit ég ekki“?
Smáorðið tja flokkast undir upphrópanir. Í Íslenskri orðsifjabók skýrir Ásgeir Blöndal Magnússon það á eftirfarandi hátt (1989:1046):
... orðmyndin lætur í ljós óvissu, vafa, hik. Líklega tökuorð úr dönsku upphrópuninni tja (sama merking) sem talin er framburðarmynd á dönsku ja sama sem já, þar sem menn dvelja á jákvæðinu, draga það við sig. [Leyst var upp úr skammstöfunum]
...
↧