Hvítabirnir (Ursus maritimus) eru að mestu leyti einfarar. Þeir fara yfir stórt svæði til að afla sér fæðu og fylgja árstíðabundnum hreyfingum hafíssins. Þegar langt er liðið á veturinn eða snemma vors breytist dreifing þeirra á lagnaðarísnum nokkuð og þeir þétta sig meira saman samfara minnkandi ísþekju. Við þessar aðstæður aukast líkurnar á að kynin komist í návígi hvort við annað. Hormón eiga einnig þátt í að kynin hittist en þefskyn hvítabjarna er einstakt og leikur lykilhlutverk í að finna ...
↧