Spurningin í heild sinni hljóðaði svona: Orðið „surtur“ (sem jafnvel fyrirfinnst í goðafræði sem mannanafn) virðist á einhverjum tímapunkti hafa fengið heldur neikvæða merkingu en hvenær og hvers vegna er talið/líklegt að þetta hafi gerst?
Eiginnafnið Surtur kemur fyrir í þremur Íslendingasögum, Njálu (Surtur Ásbjarnarson í Kirkjubæ), Vatnsdælu (Surtur Ingólfsson) og Laxdælu (Surtur Þorsteinsson). Í Vatnsdæla sögu segir (stafsetningu breytt):
Ingólfur átti tvo sonu við konu sinni, og hétu þ...
↧